Ένα χρόνο πριν, στις 01/11/2018, γεννήθηκε το «τρίτο μου παιδί», το blog μου, το tocafetismamas.gr …!
Η γέννηση του δεν ήταν ποτέ κάτι προγραμματισμένο. Περισσότερο θα έλεγα μου προέκυψε. Ήταν μια ιδέα που μια ωραία μέρα καρφώθηκε μέσα μου και όλο μεγάλωνε έως ότου ήταν αδύνατον πια να την αποβάλλω.
Η κυοφορία διήρκησε περίπου ένα χρόνο και μπορώ να πω με αρκετές επιπλοκές. Το γεγονός αυτό με έκανε να ψαχτώ και να απευθυνθώ στην Άσπα Τσαμαδή, που ως η πιο κατάλληλη επιβλέπουσα με καθοδήγησε σε όλο το δρόμο.
Καθότι πρωτάρα και άμαθη, ο ερχομός του blog στον έξω κόσμο, μου προκαλούσε μεν ενθουσιασμό, αλλά ταυτόχρονα και έντονο άγχος και αμηχανία.
Ανησυχούσα για το πώς θα βγει, για το πώς θα φανεί σε γνωστούς και αγνώστους, για το αν εγώ η ίδια θα ήμουν αρκετά καλή και σε θέση να ανταποκριθώ στις ανάγκες του…
Και εγένετο! Ένα πρωινό (προς μεσημεράκι) στις 1 Νοεμβρίου το μπλογκάκι μου βγήκε στο φώς! Ακόμα θυμάμαι το χτυποκάρδι μου εκείνη την ημέρα…
Από τη στιγμή που ήρθε στο φως και πήρε σάρκα και οστά, ομολογώ ότι το μπλογκάκι μου (ακριβώς όπως ένα βρεφάκι) διεκδικούσε (και διεκδικεί) αρκετό από το χρόνο και τη προσοχή μου για να αναπτυχθεί σωστά.
Και ομολογώ ότι μολονότι ο ερχομός του με γέμισε χαρά και ικανοποίηση, δεν ήταν λίγες οι στιγμές που αυτό το ίδιο με κούραζε, με εκνεύριζε, με ξενυχτούσε και κοινώς τέσταρε τις αντοχές μου.
Και κάπου εδώ μπαίνει η τεράστιας σημασίας συμβολή του μπαμπά μας, ο οποίος (αν και ποτέ δεν το ζήτησε, ούτε και το λαχταρούσε όπως εγώ) συνέβαλε και συμβάλει σχεδόν καθημερινά στην ανάπτυξη του.
Έτσι, με την δική του κατανόηση και υποστήριξη, το μεγαλώνουμε μαζί και χαιρόμαστε διπλά όταν κάθε φορά που τσεκάρουμε τις καμπύλες, και διεξάγουμε τους απαραίτητους ελέγχους, διαπιστώνουμε ότι το μπλογκάκι μας αναπτύσσεται ομαλά, έστω και με αργούς ρυθμούς.
Σήμερα, μετά από ένα χρόνο, χαίρομαι για την απόφαση που πήρα και το δημιούργησα. Και βλέποντας πόσο και εσείς όλοι το παρακολουθείτε και το έχετε αγκαλιάσει, νομίζω ότι χαίρεστε κι εσείς.
Σας ευχαριστώ!
