Ολοκληρώνοντας τις αναρτήσεις σχετικά με τις περυσινές μας διακοπές στην Αργολίδα και πιο συγκεκριμένα στο Ναύπλιο και τα γύρω μέρη, σήμερα θα κάνουμε αναφορά στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών.
Μάλιστα ήταν και το πρώτο αξιοθέατο που επισκεφτήκαμε ερχόμενοι από Αθήνα (140χλμ) και προτού καταλήξουμε στο τελικό μας προορισμό, το Ναύπλιο(25χλμ).
Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών είναι ένα από τα πιο σημαντικά ιστορικά μνημεία του ελληνικού πολιτισμού και προσελκύει ετησίως αμέτρητους τουρίστες από κάθε γωνιά της γης. Είναι το κύριο αξιοθέατο της περιοχής αλλά και από τα σημαντικότερα της Αργολίδας.
Οι Μυκήνες είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού (1350 π.Χ. -1200 π.Χ.) στην Ελλάδα. Η μυθολογία εμφανίζει τον Περσέα, γιό του Δία και της Δανάης, κόρης του βασιλιά του Άργους ως ιδρυτή των Μυκηνών. Σχετικά με την ονομασία της πόλης, έχουν καταγραφεί δύο θεωρίες. Η πρώτη, παρουσιάζει τον Περσέα να ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες επειδή εκεί έπεσε ο μύκης του ξίφους του και η δεύτερη συσχετίζει την ονομασία με την ανακάλυψη μίας πηγής με άφθονο νερό κάτω από τη ρίζα ενός μύκητος ( μανιταριού).
Οι ανασκαφές σε αυτόν τον συναρπαστικό τόπο πραγματοποιήθηκαν το 1876 από τον πρωτοπόρο της αρχαιολογίας Ερρίκο Σλήμαν φέρνοντας στο φως μεγάλο μέρος της λαμπρής ιστορίας το μυκηναϊκού πολιτισμού. Από το 1886 τις έρευνες του Σλήμαν συνέχισε μια άλλη μεγάλη μορφή της αρχαιολογίας ο Χρήστος Τσούντας.
Οι «πολύχρυσες» Μυκήνες, η πόλη του μυθικού βασιλιά Ατρέα και του Αγαμέμνονα, είναι μια πόλη χτισμένη σε στρατηγική θέση ανάμεσα σε δύο λόφους, τον Προφήτη Ηλία (στα 805 μέτρα) και τη Σάρα (στα 660 μέτρα). Τρανά κυκλώπεια τείχη περιβάλλουν την ακρόπολη εκτός από την νότια πλευρά, όπου μία απότομη χαράδρα εξασφαλίζει φυσική άμυνα. Τα τείχη οικοδομήθηκαν σε τρεις φάσεις (περ. 1350 π.Χ., 1250 π.Χ. και 1225 π.Χ.). Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν ότι η περιοχή των Μυκηνών κατοικήθηκε ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ., από τους προϊστορικούς χρόνους.
Η οχυρή ακρόπολη περιελάμβανε τα ανάκτορα, πυρήνας των οποίων ήταν το λεγόμενο μέγαρο, όπου βρισκόταν και η “αίθουσα του θρόνου”. Εδώ δεσπόζει και η μνημειακή “πύλη των Λεόντων”, σύμβολο της δύναμης του βασιλικού οίκου των Μυκηνών, χαρακτηρίζεται από τέλεια συμμετρία και αναπαριστά δύο αντιμέτωπα λιοντάρια που πατούν σε δύο βωμούς και ανάμεσα τους υπάρχει ένας κίονας μινωικού τύπου.
Σημαντικότατα μνημεία είναι ασφαλώς και τα ταφικά συγκροτήματα των Μυκηνών, τα οποία αποτελούνται από τον Ταφικό Κύκλο Α, που διαμορφώθηκε σε χώρο προγονολατρείας και τον Ταφικό Κύκλο Β, ο οποίος συμπεριλαμβάνει θολωτούς τάφους με κυριότερο τον Τάφο του Ατρέα. Το εντυπωσιακό αυτό μνημείο, βρίσκεται περίπου πεντακόσια μέτρα μακριά από τον κυρίως αρχαιολογικό χώρο στο δρόμο προς το σύγχρονο χωριό των Μυκηνών.
Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους (14,6μ. διάμετρος και 13,5μ. ύψος) και τελειότερους θολωτούς τάφους που έχουν βρεθεί στις Μυκήνες. Οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν το μνημείο ως «θησαυρό», δηλαδή ως θησαυροφυλάκιο του βασιλιά Ατρέα και έχει μείνει γνωστός μέχρι σήμερα με το όνομα «Θησαυρός του Ατρέως» ή τάφος του Αγαμέμνονα. Είχε λεηλατηθεί πριν φτάσει ο Παυσανίας και στους περασμένους αιώνες οι βοσκοί τον χρησιμοποιούσαν ως καταφύγιο.
Ο “τάφος της Κλυταιμνήστρας” είναι λίγο μεταγενέστερος του “Θησαυρού του Ατρέως” και χρονολογείται γύρω στα 1220 π.Χ. Ο τάφος καταστράφηκε από τον Βελή πασά του Ναυπλίου, οι βροχές και οι κακοκαιρίες αποτελείωσαν το έργο, έως ότου το 1951 αναστηλώθηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Πλέον φαίνεται όπως πραγματικά ήταν, εφάμιλλος του “Θησαυρού του Ατρέως” με την εξαιρετική του κατασκευή, τον ωραίο δρόμο (μήκος 37 μέτρα) και τη μεγαλοπρεπή είσοδο, της οποίας όμως η ανάγλυφη διακόσμηση δεν σώζεται. Ήταν λίγο μικρότερος από τον “Θησαυρό του Ατρέως”: η θόλος είχε ύψος 13 μέτρα και η διάμετρος του ταφικού θαλάμου είναι 13,50 μέτρα. Αξιοσημείωτο είναι ότι έχει σύστημα αποχέτευσης των ομβρίων.
Κλείνοντας πρέπει να γίνει αναφορά και για τις υπόγειες δεξαμενές που το τροφοδοτούσαν το παλάτι με νερό. Αν και δυστυχώς κατά την επίσκεψη μας εκεί το κομμάτι αυτό δεν ήταν επισκέψιμο και έτσι χάθηκε η ευκαιρία να δούμε από κοντά την μοναδική, μέχρι στιγμής, δεξαμενή που έχουμε βρει από την προϊστορική εποχή και η οποία να «μπορεί να συγκρίνεται με τα σύγχρονα συστήματα υδροδότησης των πόλεων 33 αιώνες μετά», όπως αναφέρει στο site του το Υπουργείο Πολιτισμού.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο όταν επισκέπτεσαι με μικρά παιδιά έναν αρχαιολογικό χώρο (όπως τον συγκεκριμένο) μεγίστης σημασίας και βαρύτητας να καταφέρεις να κρατήσεις το ενδιαφέρον τους αμείωτο.
Δυστυχώς τα ερείπια που σώζονται δεν κάνουν και τόσο εύκολη την αναπαράσταση του Μυκηναϊκού ανάκτορου σε ένα όχι και τόσο εκπαιδευμένο μάτι και έτσι δύσκολα γίνεται αντιληπτή η μεγαλοπρέπεια του.
Έτσι, τα μικρά παιδιά συνήθως δεν συμμερίζονται τον δικό σου ενθουσιασμό, βαριούνται εύκολα και δεν έχουν την υπομονή να περιπλανηθούν στα διάφορα μνημεία με τον ρυθμό που εσύ θα ήθελες κάτω από τον καυτό ήλιο.
Εμείς προκειμένου να καταφέρουμε να εξερευνήσουμε όπως επιθυμούσαμε τον χώρο, αλλά και να διατηρήσουμε τα μικρά σε εγρήγορση επινοήσαμε ένα παιχνίδι:
Σε όλα τα ανακτορικά συγκροτήματα υπήρχαν αριθμημένες πινακίδες που εξηγούσαν στους τουρίστες τι ακριβώς υπήρχε στο σημείο αυτό και πως απεικονιζόταν στην ακμή του. Αναθέσαμε λοιπόν στα πιτσιρίκια να αναλάβουν να εντοπίζουν τις σημάνσεις αυτές με την σωστή σειρά και στη συνέχεια με απλά λόγια τους εξηγούσαμε τι εννοούν.
Έτσι η περιπλάνηση απέκτησε ενδιαφέρον και νόημα και στους μικρούς επισκέπτες.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών.
Εδώ εκτίθενται οι περισσότεροι σημαντικοί θησαυροί και τα ευρήματα που έφεραν στο φώς οι ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο.
Η έκθεση αναπτύσσεται στις τέσσερις συνολικά αίθουσες που απλώνονται σε δύο διαφορετικά επίπεδα και ακολουθείται μία κυκλική πορεία με τη βοήθεια κεκλιμένων διαδρόμων. Στο ανώτερο επίπεδο ο προθάλαμος αποτελεί το σημείο έναρξης και κατάληξης της επίσκεψης. Η πρώτη εκθεσιακή αίθουσα, στο ίδιο επίπεδο, παρουσιάζει τα ευρήματα από τις δημόσιες και ιδιωτικές δραστηριότητες των Μυκηναίων.
Μία ράμπα οδηγεί τους επισκέπτες στο δεύτερο επίπεδο που είναι αφιερωμένο στο βασίλειο των νεκρών. Εδώ εκτίθενται ευρήματα από τον βασιλικό ταφικό κύκλο Β΄, τα πλούσια νεκροταφεία των θαλαμωτών τάφων καθώς και ορισμένα ιστορικά αντίγραφα από τα κτερίσματα του βασιλικού κύκλου Α΄. Ακολουθεί μία ενότητα για τις Μυκήνες των Ιστορικών χρόνων και η έκθεση ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των επιτευγμάτων του Μυκηναϊκού πολιτισμού.
Ωστόσο, πολλά από τα ευρήματα από την περιοχή (διαδήματα, τοιχογραφίες, η χρυσή μάσκα «του Αγαμέμνονα», κ.α.) φιλοξενούνται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Οι Μυκήνες παρήκμασαν γύρω στο 1100 π.Χ., πιθανόν λόγω αλλεπάλληλων καταστροφών από σεισμούς και πυρκαγιές. Πρόλαβαν, όμως, να αναδειχτούν σε πραγματική αυτοκρατορία, που σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορία όχι μόνο του Ελληνικού χώρου, αλλά και την παγκόσμια.
Αν τύχει να τις επισκεφτείτε μην παραλείψετε να τις συνδυάσετε με μια επίσκεψη και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου που βρίσκεται σε μια σχετικά κοντινή χιλιομετρική απόσταση.
